Η Αφροδίτη τσεκάρει το εισιτήριό της στον Ζυγό, παρέα με τον Κρόνο κι εσύ βαδίζεις ξανά στην έρημο των συναισθημάτων σου. Στέρεψε η γη και όαση δεν φαίνεται. Συνοδοιπόροι σου η ανασφάλεια κι η ενοχή, η επιτακτική ανάγκη σου να τιμωρηθείς για τα κρίματά σου. Τα τραύματά σου ανοίγουν και ζαρώνεις μπρος στην αδυναμία σου. Τα απωθημένα σου ζητούν και πάλι «αίμα».
Κι αναρωτιέσαι, τι μπορείς να πετύχεις, όταν όλα δείχνουν να είναι εναντίον σου; Όταν οι δικοί σου άνθρωποι τσαλαπατούν το συναίσθημα σου ή όταν εκείνοι που ζητούν να μπουν στην ζωή σου έρχονται για να πάρουν κι όχι για να δώσουν. Όταν έρχονται να βολευτούν στην θλίψη και τον πόνο σου.
Όχι, λες… Δεν θα του περάσει του μπάρμπα Κρόνου, μα οι πρώτες σου σπασμωδικές κινήσεις κόντρα στην εξουσία του, απλά την επιβεβαιώνουν. Κρύβεσαι και υποκρίνεσαι «μην σε πάρει κανένα μάτι», μα από το δικό σου μάτι δεν θα ξεφύγεις ποτέ. Καυτηριάζεις τους «αμαρτωλούς» γιατί έτσι νομίζεις πως ξορκίζεις τις δικές σου αμαρτίες.
Επαναλαμβάνεις μονότονα το ίδιο μοτίβο σχέσης για να διαπραγματευτείς εκείνα που στερήθηκες στα νιάτα σου και μάλλον στερείσαι ακόμη. Δεν προσφέρεις μέσα από την καρδιά σου αλλά επειδή «χρωστάς», στον πατέρα σου, στην μάνα σου, στην κοινωνία. Μα τι παράξενο και άδικο… Όσο πιο πολλά προσφέρεις, τόσα περισσότερα σου ζητούν.
Σαν γυναίκα, μεγαλωμένη με το γάλα της υποταγής, περνάς το συναίσθημα σου μέσα από Συμπληγάδες, με κίνδυνο όμως να μην τραυματιστεί μόνον η «ουρά» του. Ναι, η σχέση σου βρίσκεται σε κρίση, ίσως πια να σε καταδυναστεύει, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι το να αλλάξεις εξουσιαστή.
Κινδυνεύεις να διαιωνίσεις την απώλεια του αυτεξούσιου σου, υποκύπτοντας σε έναν ακόμη εραστή με σύνδρομο «πατέρα-αφέντη», που δεν καθρεφτίζει παρά την δική σου μειωμένη αυτοεκτίμηση. Οι υψηλές προσδοκίες σου θα ξαναγίνουν βορά ενός ωμού ρεαλισμού.
Θα μου πεις πως τα πράγματα άλλαξαν κι ότι μπορείς πια να υιοθετήσεις κι εσύ έναν «αρσενικό» ρόλο, επιλέγοντας έναν σύντροφο που είναι «του χεριού σου», ίσως έναν μικρότερο που σε βλέπει σαν ερωμένη αλλά και σαν μάνα. Ναι, και στην πρώτη ευκαιρία θα τον «ξεσκίσεις», θα τον ευνουχίσεις ψυχικά, αν δεν είναι ήδη ευνουχισμένος. Ο animus σου θα τον κάνει μια χαψιά.
Σαν άνδρας βέβαια, έχοντας την παρότρυνση του τρόπου με τον οποίο γαλουχήθηκες πασχίζεις να «αποδείξεις» την υπεροχή σου, αυξάνοντας τα «κομμάτια» της συλλογής σου. Τι κι αν έχεις δίπλα σου μια σύντροφο που σε αγαπά και σε εκτιμά; Εσύ «είσαι άνδρας και το κέφι σου θα κάνεις», στην πλάτη βέβαια των θηλυκών προς εκμετάλλευση.
Μια μάλλον μάταιη επιβεβαίωση, όταν οι ρίζες της ανασφάλειάς σου είναι βαθιά βυθισμένες στην ύπαρξή σου κι αν δεν σταθείς να συλλογιστείς και να «σκάψεις», θα σε κρατούν πάντα δέσμιο των συμπλεγμάτων σου. Η επιθυμία σου να ελέγξεις απόλυτα το παιχνίδι μπορεί να σε οδηγήσει και σε επιλογές για τις οποίες θα μπορείς να καυχιέσαι στους φίλους σου. Ναι… την κατάφερες την μικρούλα γερομπισμπίκη αλλά πόσο πλήρης μπορείς να νοιώθεις, όταν η υποτιθέμενη αγάπη σου δεν είναι παρά ένα τρόπαιο; Γιατί σύντομα θα βρεθεί κάποιος ικανότερος «πρωταθλητής» που θα σου το αρπάξει, όπως εξ άλλου έπραξες κι εσύ.
Αν όμως βρεθείς στο άλλο άκρο και πέσεις θύμα της πρωτόγονης θηλυκής φύσης σου, μιας αδηφάγου anima, θα καταλήξεις να σέρνεσαι και να καταριέσαι συλλήβδην το γυναικείο φύλο. Εκτός από την μάνα σου φυσικά, που ίσως να έχει και την μεγαλύτερη ευθύνη για την κατάσταση σου.
Τελικά, ο «πόλεμος» των δύο φύλων δεν στερεί μόνον την ειρήνη από το περιβάλλον σου αλλά κυρίως πιστοποιεί ότι η ειρήνη δεν υπάρχει μέσα σου. Αυτός ο πόλεμος που οι ρίζες του τρέφονται από την ανισοτιμία. «Ποιος έχει το πάνω χέρι;» σε έμαθαν να ρωτάς. Αλλά αυτήν την ερώτηση θα πρέπει να την απευθύνεις πρώτα σε σένα, μήπως και καταλάβεις ότι από μέσα σου αναβλύζει το νερό της δυστυχίας. Τι προσπαθείς να υποτάξεις κι από τι διαφεντεύεσαι;
Έτσι λοιπόν, σε όποιο φύλο κι αν ανήκεις, αν πραγματικά θέλεις να μην κυριαρχείσαι από φαντάσματα και πεποιθήσεις εδραιωμένες σε βάσεις κυριαρχίας κι όχι αγάπης, οφείλεις να ξεκινήσεις από τον εαυτό σου. Με αφορμή κι αιτία το πρόβλημα σου, να κοντοσταθείς εξετάζοντας τα αίτια που σε οδήγησαν μέχρι εδώ. Όχι τους «κακούς» άλλους, που ουσιαστικά εσύ τους προσκαλείς. Η στασιμότητα και τα κολλήματα σου είναι που τρέφουν την ύπαρξη τους. Τα απωθημένα, οι φοβίες και οι εμμονές σου. Πέταξε τα λοιπόν και χαμογέλα μπροστά στην νέα σου ζωή, γιατί η πραγματική αγάπη δεν έχει βάσανα κι ο έρωτας δεν ζυγίζεται στα παντοπωλεία.
Ακόμα κι αν μου πεις ότι έχεις ένα σκληρό παρελθόν που σε κυνηγά από τα μικράτα σου σαν Ιαβέρης, θα σου απαντήσω ότι έχεις την ευκαιρία να σταθείς απέναντι του, οπλισμένος με τις αρετές που κατέκτησες μέσα από την εμπειρία σου αλλά και την πνευματική σου διαδρομή. Μπορεί να πόνεσες, να ηττήθηκες, να φυγομάχησες αλλά τώρα ήρθε η στιγμή να πετάξεις τα βαρίδια σου και να οριοθετήσεις την χειραφέτηση σου από όλα αυτά που σε καταδυναστεύουν και δεν σε αφήνουν να αναπνεύσεις.
Εξ άλλου στο ημερολόγιο της καρδιάς σου το γράφει ξεκάθαρα: Επόμενη στάση, Πλούτωνας!