Oι γυναίκες φεύγουν από μια σχέση ή απατούν τον σύντροφό τους, ακόμη κι αν έχουν αισθήματα γι’ αυτόν. Πότε όμως το κάνουν αυτό;
Για ν’ αναλύσει κανείς την ψυχολογία και τον τρόπο σκέψης μιας γυναίκας, θα πρέπει να αναλώσει τόνους μελανιού και χαρτιού. Εξάλλου, η καθεμιά είναι διαφορετική, όλες όμως χρειάζονται το ίδιο πράγμα σε μία σχέση: έντονη παρουσία. Οτιδήποτε λιγότερο απ’ αυτό προκαλεί κακές αντιδράσεις, τάσεις φυγής και δυστυχία.
Κι εδώ μπαίνει τελεία, καθώς η πιο πάνω δήλωση δεν είναι καν συζητήσιμη. Είναι από τις λίγες φορές που μπορούμε να είμαστε απόλυτοι σε κάτι που αφορά τις γυναίκες. Ακόμη κι αν ένας άνδρας βρίσκεται χιλιόμετρα μακριά λόγω επαγγελματικών ή άλλων υποχρεώσεων ή ζει στο ίδιο σπίτι μαζί της, πρέπει να βρει τρόπους να υπενθυμίζει στη σύντροφό του ότι νοιάζεται, ότι τη σκέφτεται και γενικά να κάνει έντονη την παρουσία του στη ζωή της.
Μία γυναίκα επιλέγει να είναι μ’ έναν άνδρα πρώτα απ’ όλα επειδή θέλει να περνάει χρόνο μαζί του. Έχει αυτή την ανάγκη να μοιράζεται το χρόνο της με κάποιον που την κάνει να γελάει και να βγαίνει απ’ τη ρουτίνα, που της δίνει κίνητρα και την ευκαιρία να ονειρεύεται ένα καλύτερο μέλλον. Ίσως να είναι εγωιστικό εκ μέρους της, όμως κάθε άνθρωπος είναι απόλυτα ευτυχισμένος μόνο όταν νιώθει ότι έρχεται πρώτος στη ζωή του ανθρώπου που αγαπά.
Θέλει να νιώθει ότι κι αυτός γουστάρει να περνάει χρόνο μαζί της. Θέλει να της προσφέρει απλόχερα το χρόνο του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι αποκλειστικότητα στη ζωή του. Θέλει να της προτείνει νέα πράγματα κι αποδράσεις, θέλει πάντα τον ίδιο ενθουσιασμό στο κρεβάτι, αυτόν που υπήρχε τον πρώτο καιρό και το ίδιο έντονο πάθος. Κάθε γυναίκα θέλει να την θέλεις! Είναι τόσο απλό, αρκεί να το νιώθεις.
Αλλιώς κι η ίδια κάποια στιγμή κουράζεται. Κουράζεται να είσαι συνεχώς απών. Να σκέφτεσαι συνεχώς τα οικονομικά κι επαγγελματικά σου προβλήματα και να μην αφήνεις χώρο στο μυαλό σου γι’ αυτήν. Κουράζεται να νιώθει ότι έρχεται τελευταία, μετά την οικογένεια και τους φίλους σου. Να προσπαθεί να σε ξυπνήσει απ’ τον καναπέ για να πάτε για έναν καφέ ή για ένα δείπνο. Κουράζεται να σου υπενθυμίζει τις επετείους σας κι όλες αυτές τις αφορμές που βρίσκει για να περάσετε λίγο ποιοτικό χρόνο μαζί. Κουράζεται να είναι αυτή που πρέπει να κάνει την πρώτη κίνηση στο κρεβάτι κάθε βράδυ και κουράζεται να τρέχει ξοπίσω σου.
Κι όταν μία γυναίκα κουράζεται να σ’ αγαπά, κάποια στιγμή θα ξεσπάσει και θα γίνει στα μάτια σου ο χειρότερος άνθρωπος στη Γη. Θα βγάλει τον κακό της εαυτό, αυτόν που εσύ ο ίδιος δημιούργησες, μέσα από την αδιαφορία και την αδιαλλαξία σου.
Μπορεί και να πιστέψεις στο τέλος ότι είσαι το θύμα αν αυτή σε απατήσει ή σε εγκαταλείψει, όμως είσαι το ίδιο και περισσότερο ένοχος μ’ αυτήν. Γιατί δεν αφουγκράστηκες τη σιωπή και τα παράπονά της. Αρνήθηκες να δεις τη δυστυχία στα μάτια της, γιατί δεν ήσουν πρόθυμος ν’ αλλάξεις. Την έσπρωξες μακριά σου ή στην αγκαλιά κάποιου που την κάνει να νιώθει και πάλι ποθητή και μοναδική. Κάποιος που κατάφερε ό,τι δεν κατάφερες εσύ. Να διώξεις το αίσθημα της μοναξιάς μακριά.
Γιατί αν είναι να την αγαπάς με το δικό σου τρόπο κι όχι με τον τρόπο που αυτή χρειάζεται, τότε τι έκανες; Αν χρειάζεται προσπάθεια για να την βάλεις στο «πρόγραμμά» σου ή στις καθημερινές σου σκέψεις, μήπως θα ‘πρεπε εσύ ο ίδιος να την απαλλάξεις από την παρουσία σου που ήταν πάντα απουσία;
Εξάλλου, αν εσύ δε φύγεις, κάποια στιγμή θα βρει η ίδια τη δύναμη να φύγει. Γιατί κανένας άνθρωπος κι ειδικά καμία γυναίκα, δε γεννήθηκε για να στριμώχνεται στη ζωή κάποιου άλλου.
Επιμέλεια Κειμένου Πράξιας Αρέστη: Πωλίνα Πανέρη