Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου
Η γυναίκα, γίνεται λόγος για να γίνεις καλύτερος άντρας.
Η γυναίκα, γίνεται λόγος για να ανοίγεις τα μάτια σου και να γουστάρεις τη μέρα που έρχεται.
Η γυναίκα, γίνεται λόγος να σκεφτείς το “μαζί” χωρίς να νιώσεις πουθενά τη λέξη “δέσμευση”
Η γυναίκα, γίνεται λόγος για να ξαγρυπνήσεις μέχρι να σταματήσει να γκρινιάζει, μόνο και μόνο για να της δώσεις ένα φιλί μπας και καταλάβει πως όσο εκείνη γκρινιάζει, εσύ την ερωτεύεσαι.
Η γυναίκα, γίνεται το δάκρυ που δεν πίστευες ποτέ πως θα κυλήσει.
Η γυναίκα, γίνεται λόγος για να κάνεις χιλιόμετρα μόνο και μόνο για ένα χαμόγελό της.
Η γυναίκα, γίνεται η δύναμή σου για να αντιμετωπίζεις τις μάχες σου και να νιώθεις άτρωτος.
Η γυναίκα, γίνεται η αδυναμία σου για να χάνεις τον ίδιο σου τον εαυτό.
Η γυναίκα, γίνεται στίχος στα χείλια σου, από ένα τραγούδι που δεν γράφτηκε ακόμα.
Η γυναίκα, γίνεται το ζεϊμπέκικο που θα χορέψεις μπροστά της όχι για να επιδείξεις κάτι αλλά για να της παραδώσεις την ψυχή σου εκεί, μπροστά της.
Από την γυναίκα, δεν ζητάς ποτέ το σεβασμό.
Τον κερδίζουν οι πράξεις σου.
Από την γυναίκα, δεν ζητάς ποτέ υποταγή.
Την κερδίζει η ματιά σου.
Από την γυναίκα, δεν ζητάς ποτέ τίποτα.
Γιατί ότι θέλει, θα στο δώσει μόνη της.
Γιατί ότι αξίζεις, θα στο παραδώσει μόνη της.
Γιατί ότι είσαι, το αγαπάει απόλυτα. Ολοκληρωτικά.
Γιατί δεν έχει άλλο τρόπο. Έχει μόνο αυτόν..
Γιατί η γυναίκα για την οποία σου μιλάω, σε κοιτάει στα μάτια κι αδιαφορεί για το πορτοφόλι σου.
Ψάχνει σε εσένα την ασφάλεια της αγκαλιάς σου κι όχι την χρυσή χορηγία.
Ξέρει την ζωή της να την ορίζει, να την καθορίζει και έχει παίξει πολλές φορές τη μοίρα της στα ζάρια κι ας ήταν πειραγμένα.
Γιατί όταν της απογοητεύσεις, δεν θα σου ζητήσει ποτέ τα ρέστα.
Θα κλείσει το λογαριασμό και θα σου αφήσει κι ένα χαμόγελο για φιλοδώρημα, να έχεις να πορεύεσαι.
Γιατί την αλήθεια, την ήξερε πάντα.. αλλά να.. είναι που της άρεσε το παραμύθι να το ακούει από εσένα.
Μόνο.