Πρόσφατες έρευνες δείχνουν πως η ευφυΐα στην πραγματικότητα κληρονομείται από τη μητέρα. Οπότε, είναι ώρα να σταματήσουμε να πιστεύουμε μερικά στερεότυπα των φύλων που έχουν υπάρξει για αιώνες. Σας προσκαλούμε να δείτε τα αποτελέσματα της έρευνας και να ανακαλύψετε ποιον πρέπει να ευχαριστήσετε για τους καλούς βαθμούς και τις λαμπρές ιδέες που έχετε.
Σύμφωνα με την επιστήμη, οι ευφυείς άνθρωποι πρέπει να ευχαριστούν τις μαμάδες τους που είναι έξυπνοι. Οι μητέρες είναι κατά κύριο λόγο υπεύθυνες για τη μετάδοση των γονιδίων που σχετίζονται με την ευφυΐα στα παιδιά τους.
Υπολογίζεται περίπου πως το 40%-60% της νοημοσύνης είναι κληρονομικό. Η έρευνα δείχνει πως τα παιδιά είναι πιθανό να κληρονόμησαν από τη μητέρα τους την εξυπνάδα μιας και τα γονίδια ευφυΐας βρίσκονται στο χρωμόσωμα Χ.
Μελέτες δείχνουν πως τα μωρά που λαμβάνουν επιπλέον δόση των μητρικών γονιδίων αναπτύσσουν μεγαλύτερο κεφάλι και μεγαλύτερο εγκέφαλο αλλά έχουν μικρότερα σώματα. Αντίθετα, τα νεογνά με μια επιπλέον δόση πατρικών γονιδίων έχουν μικρότερους εγκεφάλους και μεγαλύτερα σώματα.
Καθώς το έμβρυο μεγαλώνει, τα κύτταρα που έχουν πατρικά γονίδια εξασφαλίζουν την επιβίωσή μας και συσσωρεύονται στο μεταιχμιακό σύστημα του εγκεφάλου. Αυτό είναι υπεύθυνο για την επιθετικότητα, την πείνα και το σ3ξ.
Οι ερευνητές δηλώνουν πως τα κύτταρα των μπαμπάδων δεν βρέθηκαν στον φλοιό του εγκεφάλου. Εκεί αναπτύσσονται οι πιο προηγμένες γνωστικές λειτουργίες: η ευφυΐα, η λογική, ο σχεδιασμός και οι γλωσσικές δεξιότητες.
Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η ευφυΐα δεν είναι 100% γενετική. Άλλες μελέτες δείχνουν πως οι μητέρες παίζουν σημαντικό ρόλο στην πνευματική ανάπτυξη των παιδιών τους κυρίως μέσω της σωματικής και συναισθηματικής επαφής τους. Στην πραγματικότητα, οι μελέτες αυτές δείχνουν πως ο δεσμός που έχει αναπτύξει κανείς με τη μητέρα του συνδέεται σε μεγάλο βαθμό με την ευφυΐα.
Οι ερευνητές μας διαβεβαιώνουν πως τα παιδιά που έχουν αναπτύξει έναν ασφαλή δεσμό προσκόλλησης στις μητέρες τους είναι πιο επίμονα και δείχνουν λιγότερη αναστάτωση όταν πρέπει να λύσουν ένα δύσκολο πρόβλημα.
Ως εκ τούτου, ένα μεγάλο μέρος της εξυπνάδας εξαρτάται από το περιβάλλον, τα ερεθίσματα και τα προσωπικά χαρακτηριστικά.
Η νοημοσύνη ορίζεται ως η ικανότητα που έχει κάποιος να λύσει τα προβλήματα. Ενώ προσπαθούμε να καταλήξουμε σε μια λύση, ο εγκέφαλός μας λειτουργεί ως σύνολο. Συμπεριλαμβάνει διάφορα συναισθήματα και την ενεργοποίηση άλλων διαδικασιών, όπως η διαίσθηση. Έτσι, γενετικά μιλώντας, η επίλυση προβλημάτων είναι στην πραγματικότητα η διαδικασία όπου δρουν τα γονίδια των πατεράδων.
Επίσης πρέπει να θυμόμαστε πως η ευφυΐα χρειάζεται συνεχή εξάσκηση και το μυαλό είναι ένας μυς που πρέπει να διεγείρεται και να τρέφεται μια ζωή με νέες προκλήσεις και ενδιαφέρουσες εργασίες.
Δεν έχει σημασία τι λένε οι γενετιστές, οι μπαμπάδες δεν πρέπει να νιώθουν άσχημα για τον εαυτό τους. Με το να είναι συναισθηματικά διαθέσιμοι και όντας πρότυπα για τα παιδιά τους, μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη του παιδιού όπως ακριβώς και η μητέρα. Ο δείκτης νοημοσύνης (IQ) με τον οποίο γεννιόμαστε είναι σημαντικός αλλά μακροπρόθεσμα, δεν είναι ένας καθοριστικός παράγοντας.
Πηγή: www.rinconpsicologia.com