Μία μοναδική προσκυνηματική εκδρομή για τους Ορθόδοξους, που γίνεται και αυθημερόν για όσους βρίσκονται στην Αττική, είναι αυτή στο μοναστήρι του Αγίου Παταπίου στο Λουτράκι.
Η ηρεμία και η κατάνυξη του χώρου, δίνουν την ευκαιρία σε όλους να προσευχηθούμε και να φύγουμε με μια ευλογημένη γαλήνη. Ειδικά στις δύσκολες ημέρες που περνάμε, που η πίστη μας είναι ένα από τα ελάχιστα στηρίγματα που μας έχουν απομείνει, αξίζει να επισκεφθούμε όλοι τη μονή του Αγίου Παταπίου στο Λουτράκι, προκειμένου να προσκυνήσουμε από κοντά το άφθαρτο ιερό λείψανο του Οσίου, αλλά και την τίμια κάρα της Αγίας Υπομονής που φυλάσσεται εκεί.
Το άφθαρτο λείψανο του Αγίου φυλάσσεται καλυμμένο με ράσο σε λάρνακα, στο σπήλαιο που βρέθηκε το 1904.
Ο Βίος του Αγίου
O Άγιος Πατάπιος γεννήθηκε τον 4ο μ.Χ. αιώνα, στη Θήβα της Αιγύπτου από πλούσιους και ευσεβείς γονείς, οι οποίοι τον γαλούχησαν με χριστιανικές αρχές. Από μικρή ηλικία ακολούθησε ασκητική ζωή και όταν οι γονείς του πέθαναν, διαμοίρασε τα υπάρχοντά του και αποσύρθηκε στην έρημο για να μονάσει. Η φήμη του μάλιστα γρήγορα εξαπλώθηκε, καθώς ο ίδιος καθοδηγούσε πολλούς ανθρώπους πνευμα
Έτσι εκμεταλλευόταν την ευκαιρία και δίδασκε στους οδοιπόρους τα χριστιανικά γράμματα, δίνοντας παράλληλα και χρήσιμες πνευματικές συμβουλές. Αργότερα, υποχρεώθηκε να μετακινηθεί στην Κωνσταντινούπολη, εξ αιτίας του ότι ο ίδιος δεν έβρισκε πια ησυχία στην έρημο. Έτσι έθεσε ως στόχο να μείνει άγνωστος ανάμεσα στο πλήθος, με αποτέλεσμα να δημιουργήσει κάποιο ησυχαστήριο για να διαμείνει. Εκεί γνωρίζει άλλους δύο ασκητές, τον Βάρα και τον Ραβουλά, δημιουργώντας αδελφότητα. Ο Άγιος Βάρας ίδρυσε το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη (του Τιμίου Προδρόμου) της Πέτρας. Ο Άγιος Ραβουλάς ασκήτεψε κοντά στην πύλη του Ρωμανού. Το μέρος στο οποίο ασκήτεψε ο Άγιος Πατάπιος είναι η σημερινή τοποθεσία των Βλαχερνών. Εκεί ίδρυσε τη Μονή των Αιγυπτίων και συνέχισε την διδασκαλία του, όπου σύμφωνα με το συναξαριστή του έφτασε σε τέτοια ύψη αγιότητας, που έγινε θαυματουργός, θεραπεύοντας πολλούς ασθενείς. Εκεί και εκοιμήθη σε βαθύ γήρας.
Η μεταφορά των λειψάνων
Μετά την καταστροφή της μονής των Αιγυπτίων το 536 μ.Χ., πιθανός ο πνευματικός του αδελφός Άγιος Βάρας, μετέφερε το λείψανο του Αγίου στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη (του τιμίου Προδρόμου) της Πέτρας. Το μοναστήρι αυτό ήταν υπό την προστασία της βασιλικής οικογένειας του Βυζαντίου, των Παλαιολόγων και ιδίως της βασίλισσας Αυγούστας Ελένης Παλαιολόγου, μητέρας του τελευταίου αυτοκράτορα του Βυζαντίου, Κωνσταντίνου Παλαιολόγου (η οποία αργότερα έγινε η Αγία Υπομονή).
Το σκήνωμα του αγίου σύμφωνα με τον Συμεών το Μεταφραστή μέχρι τον 10ο αιώνα παρέμενε στην πόλη, ενώ κατά τον Ανδρέα Κρήτης ήταν άφθαρτο. Μετά την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς το 1453, ο ανεψιός της Αγίας Υπομονής, Αγγελής Νοταράς, συγγενής των αυτοκρατόρων Παλαιολόγων, προκειμένου να προστατεύσει τα λείψανα του Αγίου Παταπίου από τους Οθωμανούς, τα μετέφερε στο βουνό Γεράνεια κοντά στην πόλη Θέρμαι (Λουτράκι) όπου έκρυψε το λείψανο σε ένα σπήλαιο.
Το σκήνωμά του τελικώς βρέθηκε έπειτα από αιώνες από ντόπιους κατοίκους του Λουτρακίου το 1904 στο σπήλαιο στο όρος Γεράνεια σε ναΐδριο που έφερε το όνομά του. Η εκκλησία έδωσε άδεια σε έναν ιερέα από το Λουτράκι, τον πατέρα Κωνσταντίνο Σουσάνη, να πάρει το λείψανο του Αγίου Παταπίου και να το διατηρήσει στο σπίτι του για να το κρατήσει μακριά από τους βανδάλους.
